ถึงศิษย์รัก… ผศ.ขจรศรี ชาติกานนท์
ผศ.ขจรศรี ชาติกานนท์
ชื่อนี้มั่นใจมากว่าทุกคนต้องคุ้นเคยกับคำว่า “เห้ย อาจารย์ ขจรศรี มาแล้ว เห้ยๆ เราถูกระเบียบหรือยัง หวีสับยังอยู่ไหม เสื้อเข้าในกระโปรงรึเปล่า” แต่พอเวลาผ่านไป มันกลับตื้นตันและยิ้มได้ทุกครั้ง ยิ่งพอได้รับเกียรติสัมภาษณ์อาจารย์ ยิ่งทำให้เรารู้สึกถึงความรักความใส่ใจที่อาจารย์ทุ่มเทดูแลพวกเราอย่างเต็มที่ จนบางครั้งเกิดคำถามว่า แล้วตัวเราหละ ได้ทำเต็มที่กับหน้าที่ของตัวเองหรือยัง
เรามาเริ่มรู้จัก ผศ.ขจรศรี ชาติกานนท์ กันอีกครั้งค่ะ
อาจารย์ขจรศรี เริ่มเข้าทำงานในปี พ.ศ. 2522 ในหมวดวิชาภาษาไทยทั้งวิชาหลัก และวิชาเลือกในระดับชั้น ม.1 – ม.6 แล้วแต่ละปีการศึกษาว่าจะได้รับมอบหมายให้สอนในระดับชั้นใด สาระอะไร นอกจากนี้ยังรับหน้าที่เป็นอาจารย์ฝ่ายปกครอง รวมทั้งดูแลทีมกอล์ฟของโรงเรียนในกีฬาสาธิตสามัคคีเรื่อยมาจนเกษียณอายุราชการในปี พ.ศ. 2558 รวมระยะเวลาในการสอนทั้งสิ้น 36 ปี
ปัจจุบันอาจารย์ได้รับอ่านบทความเกี่ยวกับงานวิจัย และบทความในวารสารให้กับคณะศึกษาศาสตร์ อีกทั้งยังเป็นที่ปรึกษาด้านการสอนภาษาไทยให้กับโรงเรียนเทศบาล และโรงเรียนวัดในละแวกบ้าน
ความประทับใจที่มีต่อโรงเรียนสาธิตแห่งนี้
อาจารย์ได้กล่าวกับพวกเราว่า ความประทับใจนั้นมีมากมายและรู้สึกขอบคุณ และดีใจที่ได้มาสอนอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ ความเมตตาของบุคลากรในโรงเรียน เพื่อนๆ อาจารย์ และอาจารย์รุ่นพี่ที่คอยชี้แนะ เป็นแบบอย่างทั้งด้านการสอน และการปฏิบัติงานต่างๆ ที่ได้รับมอบหมาย ทำให้รู้สึกว่าโรงเรียนไม่ได้เป็นเฉพาะที่ทำงาน แต่เป็นเสมือนบ้าน อาจารย์ทั้งในหมวดวิชาภาษาไทย และอาจารย์ต่างหมวดวิชาที่คอยบอก เตือน สอน ในเรื่องของการทำงาน และชีวิตความเป็นครูที่ดี ถ่ายทอดวิธีการนำความรู้ไปสู่ลูกศิษย์ ซึ่งวิธีการสอน คือทำให้ดูเป็นตัวอย่าง บางเรื่องนั้นครูเองก็เรียนรู้ไปพร้อมกับเด็ก จนเกิดเป็นความคิดที่ว่า “กิจกรรมนำวิชาความรู้”
ส่วนงานในด้านฝ่ายปกครอง ครูดีใจมากที่มีโอกาสได้ทำงานในฝ่ายปกครอง เพราะทำให้ครูเข้าใจชีวิตเด็กได้กว้างขึ้น ได้เห็นความรักของคุณพ่อคุณแม่แบบเต็มร้อยที่คาดหวังให้ลูกเป็นคนดี ทำให้เราต้องทำหน้าที่ให้เต็มร้อยกลับไป ในบางครั้งได้เห็นความรักการช่วยเหลือของเพื่อนๆ นักเรียนที่พยายามจะช่วยกันแก้ปัญหา บ่อยครั้งที่มาเล่าเรื่องต่างๆ ให้ครูฟังและได้ช่วยกันแก้ไขเหตุการณ์ต่างๆ ในเรือนปกครองเป็นเสมือนสถานที่กล่อมเกลาทั้งนักเรียนและครู และการอยู่ร่วมกันกับผู้อื่นทั้งด้านแนวคิดและพฤติกรรม
วีรกรรมของลูกศิษย์ที่จำได้ไม่ลืม
วีรกรรมของลูกศิษย์ที่จำได้ไม่ลืมนั้นมีมากมาย นักเรียนน่าจะจำได้ดีกว่าครูนะ สำหรับครูวีรกรรมส่วนมากเกิดจากความรักกันในกลุ่มเพื่อนๆ ที่เห็นทุกข์ของเพื่อนก็เหมือนทุกข์ของตัว ศัตรูของเพื่อนก็เหมือนศัตรูของตัวด้วย ทำให้รวมตัวกันแก้ไขปัญหาอย่างไม่เหมาะสมกับวัย และสภาพของนักเรียน และด้วยความที่ครูเป็นครูฝ่ายปกครอง เพราะฉะนั้นครูจึงรัก และให้ความสําคัญกับกฎระเบียบมากเป็นพิเศษ ครูเข้าใจนะ สำหรับเด็กๆ แล้ว บางทีการผิดระเบียบเล็กๆ น้อยๆ มันก็เป็นสีสันของชีวิต แต่ถ้ามันมากเกินไปเราก็ต้องมีการตักเตือน แล้วเด็กสาธิตเนี่ยฉลาดมาก บางครั้งครูเห็นมีเด็กผิดระเบียบกำลังจะตรงเข้าไปทัก ก็จะมีเด็กอีกกลุ่มนึงเดินพุ่งเข้ามาหา มาชวนครูคุยไปเรื่อยจนครูเองก็ลืมไปเลยว่ากำลังจะเข้าไปตักเตือนเด็กอีกกลุ่ม สุดท้ายพอลูกศิษย์เรียนจบก็มาสารภาพเล่าให้ครูฟังว่าที่แท้แล้วแอบรู้กัน เข้ามาช่วยเพื่อนที่กำลังโดนเพ่งเล็ง โดยการเข้ามาขวางมาชวนครูคุย พอนึกย้อนไปก็อดขำในความแสบของเด็กๆ ไม่ได้
สุดท้ายอยากให้อาจารย์ฝากความในใจถึงลูกศิษย์
ครูก็อยากฝากความรักไปถึงลูกศิษย์ทุกคน ฝากความคิดถึงไปกับสายลมแสงแดด จำไว้นะว่าเราเลือดเทาแดง ความเป็นสาธิตมันหล่อหลอมให้เราเป็นคนแกร่ง เด็กสาธิตเราล้มได้แต่เราก็สามารถลุกขึ้นมาใหม่ได้ทุกครั้ง นั้นแหละที่ทำให้เราก้าวไปข้างหน้าและพร้อมที่จะมีก้าวต่อไปอยู่เสมอเพราะเราไม่เคยกลัวที่จะล้ม!!
ทางสมาคมศิษย์เก่าสาธิต ประสานมิตร ต้องกราบขอบพระคุณ ผศ.ขจรศรี ชาติกานนท์ มา ณ โอกาสนี้ พวกเราได้รับพลังเชิงบวก เป็นแรงใจในการขับเคลื่อนชีวิตในช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้ เด็กสาธิตเราแกร่งเสมอ เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ
