ถึงศิษย์รัก… ผศ.มณี วรศิริ
อาจารย์คณิตศาสตร์อีกท่านหนึ่งที่อยู่ในความทรงจำของใครหลายๆ คนคงหนีไม่พ้น ผศ.มณี วรศิริ อาจารย์มณีสอนที่โรงเรียนสาธิต มศว ประสานมิตร (ฝ่ายมัธยม) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2514 โดยสอนวิชาคณิตศาสตร์ อีกทั้งยังมีหน้าที่พิเศษ คือ รับผิดชอบงานหน่วยวัดและประเมินผลของโรงเรียนในช่วงเวลาหนึ่ง หลังจากสอนมาได้ 37 ปี อาจารย์มณีขอลาออกจากราชการก่อนเกษียณอายุ 2 ปี ในปี พ.ศ.2551 เนื่องจากมีปัญหาด้านสุขภาพ
ความประทับใจในโรงเรียน
อาจารย์มีความผูกพันกับโรงเรียนเป็นอย่างมาก เพราะเริ่มการสอนที่โรงเรียนนี้ด้วยการเป็นนิสิตมาฝึกสอนที่นี่ พอจบปริญญาตรีก็มาสมัครเป็นครูสอนที่นี่เลยจวบจนกระทั่งลาออกจากราชการ ซึ่งนับได้ว่าอาจารย์มีชีวิตการสอนหนังสืออยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้เพียงแห่งเดียว อาจารย์จึงมีความภูมิใจในโรงเรียนสาธิต และภูมิใจในนักเรียนสาธิตทุกคน นักเรียนของเราได้รับการปลูกฝัง และหล่อหลอมจากสถาบันแห่งนี้ให้มีเอกลักษณ์ที่แตกต่างจากที่อื่น กล่าวคือ นักเรียนที่จบจากโรงเรียนของเราจะมีบุคลิกภาพเป็นผู้นำ มีความคิดสร้างสรรค์ ทำกิจกรรมเก่ง มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี อีกทั้งยังมีความสามารถในการปรับตัว และแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี
วีรกรรมของศิษย์ที่จำได้ไม่ลืม
มีเหตุการณ์วันนึงที่อาจารย์จำได้ไม่ลืม คือ เมื่อเข้ามาสอนโรงเรียนนี้ได้ไม่นาน ขณะกำลังสอนคณิตศาสตร์ มีนักเรียนบางคนคุยกันและไม่ตั้งใจเรียน อาจารย์จึงเดินออกไปสงบสติอารมณ์นอกห้องเรียนซึ่งเป็นระเบียงตึก 5 ด้วยความน้อยใจที่ตั้งใจจะสอนอย่างเต็มที่ แต่นักเรียนกลับไม่ตั้งใจเรียน อาจารย์ได้ยืนน้ำตาไหลพราก สักครู่เสียงคุยในห้องเรียนก็เงียบลง หัวหน้าห้องก็ออกมาเชิญให้อาจารย์กลับเข้าห้องเพื่อสอนต่อ จากนั้นนักเรียนทั้งห้องเงียบกริบและตั้งใจเรียนในเวลาต่อมา
ความในใจถึงศิษย์รัก
อาจารย์ขอให้ศิษย์เก่าทุกรุ่นรักกันและผูกพันกันไว้ คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เพราะอาจมีเหตุการณ์ที่เพื่อนๆ ต้องช่วยเหลือกัน เช่น ในกรณีต้มยำกุ้ง หรือจากสถานการณ์ภัยพิบัติ โควิท-19 เพื่อนควรช่วยเพื่อน นอกจากนี้ถ้ามีโอกาส อาจารย์ใคร่ขอร้องให้ศิษย์เก่ารวมกลุ่มกันทำประโยชน์ให้กับสังคม เพื่อประเทศชาติอันเป็นที่รักยิ่งของเรา และเพื่อกุศลที่จะเกิดกับตัวของศิษย์เก่าเองด้วย
ด้วยรัก
จาก อาจารย์มณี วรศิริ
