ถึงศิษย์รัก… ผศ.อัจฉรา จ่ายเจริญ
วันนี้เราจะมาพบกับอาจารย์อีกหนึ่งท่านที่ทำให้วิทยาศาสตร์เป็นเรื่องใกล้ตัวและสนุกทุกครั้งที่ได้เรียน ด้วยความสดใสและพลังบวกในตัวของอาจารย์ได้ถ่ายทอดมาทางการสอน ทำให้เกิดความสนุกสนานตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้เรียนวิทยาศาสตร์กับอาจารย์ เรามาพบกับเรื่องราวของ ผศ.อัจฉรา จ่ายเจริญ กันค่ะ
ผศ.อัจฉรา จ่ายเจริญ
เริ่มเข้าสอนในปี พ.ศ. 2526 ในช่วงที่ อาจารย์บุญยืน สมศักดิ์สกุล เป็น ผอ. อยู่ในขณะนั้น ซึ่งอาจารย์อัจฉรา ได้รับหน้าที่ให้สอนประจำในวิชาวิทยาศาสตร์ เป็นวิชาหลัก แต่ในช่วงที่เป็นอาจารย์ประจำชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ได้สอนวิชาคณิตศาสตร์ และภาษาไทยควบคู่ไปด้วย จนภายหลังได้มาประจำชั้นระดับประถมศึกษาตอนปลาย (ป.5) จึงได้สอนเฉพาะวิชาวิทยาศาสตร์ เพียงอย่างเดียว จนกระทั่งเกษียณอายุในปี พ.ศ. 2561 รวมระยะเวลาการสอนทั้งสิ้น 35 ปี
ความประทับใจในโรงเรียนสาธิตของเรา
อาจารย์อัจฉรากล่าวกับพวกเราว่า.. ครูทำงานสอนที่นี่เป็นที่แรกตั้งแต่ที่ครูเรียนจบและเป็นที่เดียวที่ครูได้ทำงานสอน เนื่องจากครูรู้สึกว่าโรงเรียนแห่งนี้เปรียบเสมือนบ้านอีกหลังของครู ทั้งการต้อนรับที่อบอุ่นจากอาจารย์รุ่นพี่ ที่ช่วยแนะนำเรื่องการสอน อีกทั้งยังเป็นแบบอย่างที่ดีให้ทั้งตัวครู และรุ่นน้องที่เข้ามาสอนใหม่ๆ อีกด้วย ตั้งแต่ครูได้มาสอนที่นี้ครูรู้สึกอยากไปโรงเรียนทุกวัน อยากเจอครอบครัวอีกครอบครัวหนึ่งของเรา สมัยก่อนนั้นครูเองไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมาทำอาชีพครู แต่พอได้มาสอนที่นี่ความคิดก็เปลี่ยนไป ครูประทับใจทุกอย่างในโรงเรียนแห่งนี้ ตัวเด็กเองก็ถูกปลูกฝังมาว่าพี่ๆ ต้องคอยดูแลน้องๆ เมื่อจบออกไปนักเรียนของเราก็ยังคงเป็นกัลยาณมิตรที่ดีต่อกัน อย่างลูกอาจารย์เองทั้ง 2 คน ก็จบจากสาธิตของเราแห่งนี้ ถึงแม้จะเรียนจบไปแล้วแต่เพื่อนที่สนิทที่สุดก็คือเพื่อนสมัยวัยประถม อย่างที่บอกว่าสังคมสาธิตของเราเป็นสังคมที่ดีและน่ารัก ตัวผู้ปกครองเองถึงแม้บางคนจะเป็นถึงระดับผู้บริหาร มีชื่อเสียง และมีหน้ามีตาในสังคม แต่เมื่อมาอยู่ในบทบาทฐานะของผู้ปกครอง เขาก็ให้เกียรติและอ่อนน้อมกับครูเป็นอย่างดี สิ่งหนึ่งเลยที่จะติดตัวเด็กสาธิตไปทุกคน นั่นก็คือ ความเป็นผู้นำที่ดี และเมื่อต้องยอมรับความคิดเห็นของผู้อื่น เด็กสาธิตเราก็ยังทำหน้าที่เป็นผู้ตามที่ดีได้อีกด้วย
วีรกรรมหรือความประทับใจของศิษย์ที่จำได้ไม่ลืม
ในช่วงที่ครูสอนนั้นก็จะมีลูกศิษย์หลายหลากรูปแบบแตกต่างกันออกไป ก็จะมีลูกศิษย์อยู่คนหนึ่ง เป็นคนที่ช่างพูดช่างเจรจา ชอบคุยและแอบวาดรูปเล่นในเวลาเรียน คะแนนของเขาไม่ค่อยดีนัก จนครูกับผู้ปกครองต้องปรึกษากันว่าจะต้องแก้ไขอย่างไรดี แต่ตอนนั้นครูสังเกตเห็นว่าเขาเป็นเด็กที่วาดรูปเก่งและวาดสวย ครูจึงแนะนำกับพ่อแม่เขาไปว่าควรส่งเสริมเขาทางด้านนี้นะ เขาอาจจะเหมาะกับทางด้านศิลปะมากกว่าทางด้านวิชาการ จนวันหนึ่ง แม่เขาก็ลงโพสในเฟสบุ๊คและกล่าวถึงครูในโพส ซึ่งในโพสนั้นเอง แม่เขากล่าวขอบคุณที่ครูช่วยชี้แนะ ชี้ทางให้ลูกเขาเดินไปในทางที่ถูกที่ควร จนลูกเขาหรือลูกศิษย์ของครูคนนี้สามารถสอบเข้า มหาวิทยาลัยศิลปากร เกี่ยวกับทางด้านศิลปะได้ เมื่อครูได้เห็นโพสนั้นก็รู้สึกภาคภูมิใจ เพราะฉะนั้นอยากจะบอกกับพ่อแม่และเด็กๆ ทุกคนว่า ผลการเรียนนั้นอาจจะไม่ได้สำคัญมากเท่ากับเรามีความสุข (Happy) ในสิ่งที่เราถนัด เราต้องเลือกเดินให้ถูกทางแล้วเราจะมีความสุขในสิ่งนั้นที่เราได้เลือกทำอย่างเต็มที่
ความในใจถึง.. ศิษย์รัก
ทุกวันนี้ครูได้เห็นข่าวคราวของลูกศิษย์ผ่านทางช่องทางออนไลน์ นั้นก็คือ Facebook ครูได้เห็นความสำเร็จของเขา ได้เห็นว่าเขารับปริญญา หรือได้ศึกษาต่อในที่ดีๆ ได้เห็นหลายๆ คนประสบความสำเร็จในชีวิต ครูรู้สึกดีใจและภูมิใจที่ได้เป็นส่วนเล็กๆ ในชีวิตของเขา ได้มีส่วนในการช่วยผลักดันให้ความรู้ และดีใจที่ลูกศิษย์นำการสอนของครูนั้นไปต่อยอด และเลือกเดินในเส้นทางชีวิตที่ดีที่ถูกที่ควร ทุกครั้งที่ได้เห็นว่าพวกเขามีครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่น และบางคนก็เอาลูกมาฝากฝังกับครู ครูก็รู้สึกปลื้มใจ ถึงแม้ว่าครูจะเกษียณฯ ไปแล้ว แต่เมื่อไหร่ที่ครูได้เห็นข่าวคราวของลูกศิษย์ หรือมีลูกศิษย์ที่ยังคงระลึกถึง ความรู้สึกของครูนั้นมันเปรียบเสมือนโดนน้ำทิพย์ชะโลมใจ รู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นความสำเร็จของลูกศิษย์ทุกคนนะคะ
สมัยเรียนประถมปลายสัก 30 ปีที่ผ่านมา ในวิชาวิทยาศาสตร์เคยได้รับมอบหมายรายงานเรื่อง “รา” ในขนมปังและต้องเขียนส่งอาจารย์ ต้องค่อยๆ เขียนความเปลี่ยนแปลงที่สังเกตเห็นในแต่ละวัน จำได้ว่าตั้งใจทำมาก ทั้งวาดรูป ระบายสี นั่งจ้องกันไปทั้งวันว่า รา จะเปลี่ยนสีอย่างไร พอผ่านมาถึงวันนี้ถึงรู้ว่าความรู้ไม่ได้จบแค่ รา แต่ยังฝึกความช่างสังเกต ความอดทน รอคอย การถ่ายทอดเรื่องราวผ่านการเขียนรายงานด้วยความตั้งใจ แล้วจะให้พวกเราลืม อาจารย์ ได้ยังไง
วันนี้ทางสมาคมศิษย์เก่าสาธิต ประสานมิตร ต้องกราบขอบพระคุณ ผศ.อัจฉรา จ่ายเจริญ สำหรับเรื่องราวความประทับใจให้พวกเราได้หายคิดถึงกันค่ะ
