ถึงศิษย์รัก… ผศ.อัมพร เมฆานันท์
สัปดาห์นี้ เชื่อว่าทุกท่านต้องคุ้นหน้าคุ้นตากันดี ไม่ว่าจะในฐานะอาจารย์สอนสุขศึกษา หรือในฐานะครูกิจกรรมผู้มุ่งมั่น ทุ่มเท ดูแลกิจกรรมต่างๆ นักเรียน อย่างสาธิต สามัคคี ที่โรงเรียนเป็นเจ้าภาพ เรามาเริ่มฟังเรื่องราวและประวัติของอาจารย์อัมพร ที่พวกเราคิดถึงกันเลยค่ะ
ผศ.อัมพร เมฆานันท์
อาจารย์อัมพร เริ่มเข้าบรรจุเป็นข้าราชการครูในวันที่ 20 พฤษภาคม พ.ศ. 2514 โดยเริ่มสอนในวิชาเฉพาะด้านการพยาบาล เนื่องจากสมัยนั้นโรงเรียนเรายังเป็นมัธยมแบบผสม และวิชาสุขศึกษา อีกทั้งอาจารย์ยังดำรงตำแหน่ง ผู้ช่วยผอ. ฝ่ายกิจกรรมนักเรียน โดยดูแลและคุมนักเรียนทำกิจกรรมต่างๆ ถึง 10 ปี ด้วยกัน จนกระทั่งเกษียณอายุในวันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2551 รวมระยะเวลาทั่งสิ้น 36 ปี หลังเกษียณ อาจารย์ก็ได้ใช้เวลาพักผ่อนกับครอบครัวอย่างเต็มที่
ความประทับใจเกี่ยวกับโรงเรียนของเรา
ด้วยความที่อาจารย์อยู่ที่โรงเรียนมายาวนานถึง 36 ปี อาจารย์จึงรู้สึกว่าโรงเรียนของเราเปรียบเสมือนบ้านหลังที่ 2 เช้าขึ้นมายังไม่ถึง 6 โมง อาจารย์ก็มาถึงโรงเรียนแล้ว เรียกว่าแทบจะใช้เวลาทั้งหมดอยู่ที่โรงเรียน อีกทั้งยังรู้สึกประทับใจในผู้บริหาร เพื่อนร่วมงาน รวมถึงนักเรียนทุกๆ คน โดยเฉพาะเวลาที่ได้ทำกิจกรรมต่างๆ ร่วมกัน เช่น ตอนที่โรงเรียนเราเป็นเจ้าภาพกีฬาสาธิต เด็กๆ ของเราตั้งใจกันมาก ทั้งร่วมกันทำสแตนเชียร์ แผ่นป้ายแปรอักษร ทุกๆ คนช่วยกันทำอย่างเต็มที่ ตกกลางคืนก็ร่วมกันทำฉากทำป้าย เรียกได้ว่าทุ่มเทและเสียสละกันมาก จนทำให้เด็กโรงเรียนเราขึ้นชื่อว่าเป็นโรงเรียนกิจกรรมดีเด่น จนกระทั่งเข้าไปมหาวิทยาลัยแล้วก็ตาม ความเป็นนักกิจกรรมนี้ก็ยังติดตัวไปด้วย เรียกได้ว่าเด็กของเรายังคงเป็นผู้นำทางด้านกิจกรรมต่างๆ อยู่เสมอ
วีรกรรมของลูกศิษย์ที่จำได้ไม่ลืม
อาจารย์เล่าให้พวกเราฟังว่า มีอยู่ครั้งหนึ่งที่อาจารย์มีเหตุให้ต้องไปสอนสายกว่าวันปกติ เพราะวันนั้นครูไม่สบายเลยตั้งใจจะออกไปหาหมอที่โรงพยาบาล ขณะที่กำลังจะขับรถออกจากบ้านก็เหลือบไปเห็นรถยนต์คันหนึ่งกำลังขับผ่านหน้าครู ซึ่งในรถมีเด็กนักเรียนของเรานี่แหละอยู่เต็มคันรถ ตอนนั้นครูจึงได้ขับตามไปพร้อมทั้งกดแตรไปด้วย เพื่อส่งสัญญาณให้เด็กๆ หยุดรถ ส่วนตัวนักเรียนเองพอรู้ว่าอาจารย์ขับรถตามมาจึงได้แอบไปจอดในย่านบันเทิงแถวซอยนานา เพราะคิดว่าครูคงไม่กล้าเข้าแน่ๆ สุดท้ายครูก็ตามไปจนเจอ และบอกให้ทุกคนกลับไปเรียนตามปกติ ซึ่งพวกเขาก็ยอมทำตาม
ความในใจถึงศิษย์รัก
อาจารย์ยังคงได้ข่าวคราวของลูกศิษย์รุ่นต่างๆ อยู่เสมอ ก็รู้สึกชื่นชมในความที่เขาประสบความสำเร็จและดีใจที่ศิษย์ของเราได้ดิบได้ดีกันทั้งนั้น ไม่จำเป็นว่าจะเป็นคนที่เรียนดีหรือเรียนไม่ดี นักเรียนของเราต่างก็ประสบความสำเร็จในมุมที่แตกต่างกันออกไป
“ทุกวันนี้ลูกศิษย์บางรุ่นก็ยังติดต่อกันอยู่ ยังมีไปพบปะสังสรรค์ ไปทานข้าวกันอยู่เป็นประจำ”
แทบทุกครั้งที่มีการสัมภาษณ์ ความภาคภูมิใจของคนเป็นครู คือ การได้เห็นลูกศิษย์ประสบความสำเร็จในชีวิตผ่านสื่อสาธารณะต่างๆ แต่คนเป็นครูเองจะยิ่งมีความสุขมากขึ้นไปอีก หากลูกศิษย์ได้หันกลับมาหา กลับมาเยี่ยมเยียน ถามไถ่ถึงสารทุกข์สุขดิบ ได้มากินข้าวร่วมกัน
สมาคมศิษย์เก่าสาธิต ประสานมิตร เป็นอีกหนึ่งช่องทางที่ทำให้พวกเราหวนนึกถึงวันวานเก่าๆ ที่เคยมีความสุขร่วมกัน วันนี้ เราได้ร่วมฟังความสุขของ ผศ.อัมพร เมฆานันท์ ทางสมาคมศิษย์เก่าสาธิต ประสานมิตร ต้องขอกราบขอบพระคุณอาจารย์ ที่มาร่วมแบ่งปันเรื่องราว และอยากให้ทุกคนลองหันกลับไปมอง ครูอาจารย์ที่เปรียบเสมือนเรือจ้าง ทำหน้าที่ส่งพวกเราทุกคนให้ถึงฝั่ง แล้วกลับไปหา ไปกราบท่าน ไปทำให้ท่านได้เบิกบานหัวใจอีกครั้ง คิดถึงอาจารย์ท่านไหนบอกเรามานะคะ
