ถึงศิษย์รัก… ผศ.ประพัตรา ศิริสุทธิกุล

อาจารย์ประพัตรา เป็นหนึ่งในความทรงจำของใครหลายๆ คน ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังแต่เต็มไปด้วยความโอบอ้อมอารี ทำให้ลูกศิษย์ทุกรุ่นทุกวัยสนุกไปกับเรื่องราวของอาจารย์

ผศ.ประพัตรา ศิริสุทธิกุล
อาจารย์เริ่มเข้าสอนที่โรงเรียนสาธิต มศว ประสานมิตร (ฝ่ายประถม) ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2512 ซึ่งเป็นรุ่นเดียวกับ ผอ.กอบรัตน์ เรืองผกา โดยเป็นอาจารย์ประจำในระดับชั้น ป.1 และในปี พ.ศ. 2520 ได้ลาสอนชั่วคราวเพื่อติดตามสามีซึ่งไปรับราชการกรมศุลกากรที่ฮ่องกงเป็นระยะเวลา 6 ปี จึงได้กลับมาสอนต่อที่โรงเรียน โดยครั้งนี้กลับมาสอนประจำในระดับชั้น ป.2 และได้รับเลือกเป็นประธานชุมนุมอาจารย์ต่อจากท่านอาจารย์ศรีวิไล จนกระทั่งเกษียณอายุในปี พ.ศ. 2545

ความประทับใจในโรงเรียน
อาจารย์เล่าให้พวกเราฟังว่า อาจารย์ประทับใจในหลายสิ่งหลายอย่างในโรงเรียนของเรา ทั้งเรื่องมิตรภาพระหว่างครูด้วยกันที่มีความรักความผูกพันเสมือนญาติพี่น้อง ที่ถึงแม้เวลานี้อาจารย์หลายท่านจะเกษียณกันไปแล้ว แต่ก็ยังคงระลึกถึงกัน ยังไปเที่ยวด้วยกันอยู่เสมอ หรือจะเป็นมิตรภาพระหว่างผู้ปกครอง สมัยนั้นทั้งครูและผู้ปกครองก็มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้น เพราะเมื่อลูกศิษย์มีปัญหาอะไรก็ตาม ครูและผู้ปกครองก็คุยและปรึกษากันอยู่ตลอด เนื่องจากจำนวนนักเรียนในสมัยนั้นมีเพียงห้องละ 25 คนและจำนวนห้องก็ยังไม่มากมายเหมือนในสมัยนี้ จึงทำให้เราเข้าถึงกันได้ง่ายทั้งตัวเด็กและทั้งผู้ปกครองเองก็ตาม

วีรกรรมของศิษย์ที่ประทับใจ
อาจารย์รู้สึกประทับใจเด็กพิเศษอยู่คนหนึ่ง ด้วยความที่เขาไม่เหมือนเด็กทั่วๆ ไป เราจึงต้องคอยดูเขามากกว่าคนอื่นๆ เป็นพิเศษ และด้วยนิสัยของเขาที่ค่อนข้างเกเร อารมณ์ร้อน จึงต้องคอยเตือนกันอยู่เสอ เขาเป็นเด็กที่ฉลาดมากนะ เป็นเด็กที่ใฝ่เรียน ชอบการเรียนรู้ สิ่งที่เด็กคนนี้กลัวมากที่สุดเลยก็คือ การที่จะไม่ได้สอบ เพราะฉะนั้นเวลาที่เขาทำตัวเกเร ครูก็มักจะแกล้งขู่เขาว่าจะไม่ให้เขาสอบ ซึ่งเขาก็จะรีบทำตัวน่ารักขึ้นมาทันที ส่วนครอบครัวเขานี่ครูก็รู้จักเกือบทุกคน เพราะครูเป็นครูประจำชั้นของพี่สาวเขาด้วย เพราะฉะนั้นเวลามีอะไร ผู้ปกครองก็มักจะชอบมาเล่าให้ครูฟัง อย่างเรื่องที่เขาชอบทะเลาะกับพี่สาวเป็นประจำ ครูเองก็ได้ยินได้ฟังมา ครั้งหนึ่งเด็กก็มาปรึกษาครูเรื่องนี้เช่นเดียวกัน เขาบอกกับครูว่าเขาไม่ชอบพี่สาวของเขาเลย ใครๆ ก็รักแต่พี่ ใครๆ ก็เข้าข้างพี่ พ่อก็เข้าข้าง แม่ก็เข้าข้าง ส่วนตัวเขานั้นไม่มีใครเข้าข้างเลยสักคน ครูจึงค่อยๆ สอนให้เขาเข้าใจและให้เหตุผลเขาไปว่า เป็นพี่น้องกันก็ต้องรักกัน ต้องดูแลกัน ค่อยๆ สร้างความเข้าใจให้กับเขาโดยให้เหตุผลต่างๆ ซึ่งเขาก็รับฟังและเข้าใจมากขึ้น ปัจจุบันนี้เขาเรียนจบมหาวิทยาลัยแล้ว ครูก็ปลื้มใจ เวลาที่นึกถึงเขาทีไรก็อดที่จะยิ้ม อดที่จะขำในความแสบซนของเขาทุกที ซึ่งครูเองก็คิดว่า อาจารย์ท่านอื่นๆ ก็คงประทับใจในตัวเด็กพิเศษคนนี้เช่นเดียวกัน

ความในใจถึงศิษย์รัก
ครูเห็นเด็กๆ รุ่นใหม่ก็ยังน่ารักไม่แพ้รุ่นก่อนๆ รวมไปถึงผู้บริหาร อาจารย์ และบุคลากรรุ่นใหม่ของโรงเรียนก็น่ารัก และมีความมุ่งมั่นตั้งใจในการสอนเป็นอย่างดี เพราะฉะนั้นใครที่ได้มาเป็นนักเรียนที่นี่ ครูมั่นใจได้เลยว่าโรงเรียนของเราก็ยังคงเป็นโรงเรียนประถมที่ดีที่สุดในความรู้สึกของครู เพราะทั้งเด็กและครูนั้นเราต่างก็คัดสรรคัดเลือกมาแล้ว จงภูมิใจในความเป็นนักเรียนสาธิตของเรา เหมือนที่ครูเชื่อมั่นและประทับใจในทุกๆ อย่างของโรงเรียนของเรา
โรงเรียนของเราเริ่มจากการเป็นโรงเรียนสำหรับฝึกหัดครู ครูผู้เป็นต้นแบบตัวอย่างแม่พิมพ์ของชาติ ศิษย์ที่เกิดจากโรงเรียนนี้ล้วนมีสัญชาตญาณของความกล้า กล้าที่จะคิด กล้าที่จะแสดงออก เราถูกอบรมสั่งสอนมาจากแม่พิมพ์ที่ดีเหล่านี้
วันนี้สมาคมศิษย์เก่าสาธิต ประสานมิตร ขอกราบขอบพระคุณท่าน ผศ.ประพัตรา ศิริสุทธิกุล ที่มาร่วมถ่ายทอดเรื่องราวความประทับใจเกี่ยวกับโรงเรียนของเราให้ทุกคนหายคิดถึง